به گزارش «فیلمما»به نقل از«خبر آنلاین»، سووشون فقط داستان یک خانواده نیست. این رمان، تصویری زنده از جامعه‌ای است که درگیر تناقض‌های تاریخی است؛ مردمی که میان ترس و آرمان، میان سازش و مقاومت، دست و پا می‌زنند. شب عروسی دختر حاکم شیراز بود. صدای موسیقی و خنده‌های زورکی از باغ حاکم به آسمان می‌رفت. زن‌ها در حیاط، با لباس‌های فاخر و گل‌دار کنار هم نشسته بودند و مردها در ایوان، با لبخندهایی ساختگی به سلام و علیک مشغول بودند. اما چیزی در این جشنِ باشکوه، ناآرام بود. بوی غریبی در هوا پیچیده بود؛ بویی که بوی جشن نبود، بوی قحطی بود، بوی جنگ. یوسف، مردی که به خاک این سرزمین وفادار مانده بود، از میان جمعیت گذشت و دست زری را گرفت. زری می‌دانست که این دست، دست آرامش نیست؛ دستی‌ست که طوفانی در دل دارد. مستر زینگر، جاسوس انگلیسی‌ها، نزدیک شد و در گوشی چیزی گفت. زری قلبش لرزید. یوسف، اما ساکت نماند. کلمه‌ها یکی‌یکی از لب‌هایش بیرون آمد: «ما گندم‌های مردم را به اجنبی نمی‌فروشیم.» صدای موسیقی برای لحظه‌ای قطع شد. سکوت… سکوتی که آغازگر یک قصه شد. قصه‌ای به نام سووشون. «سووشون»، نامی آشنا برای تمام علاقه‌مندان به ادبیات فارسی است. این رمان، نخستین رمان بلند نوشته شده توسط یک زن در تاریخ ادبیات معاصر ایران است. سیمین دانشور، نویسنده‌ای که با قلمش تاریخ و سیاست و عاطفه را به هم گره زد، سووشون را در سال ۱۳۴۸ منتشر کرد. اثری که خیلی زود فراتر از زمان خودش رفت و به یکی از پرفروش‌ترین و تأثیرگذارترین آثار زبان فارسی تبدیل شد.
سووشون روایتی است از ایرانِ سال‌های اشغال، فقر، قحطی و فساد. دانشور اما داستان را نه از زبان سیاستمداران یا فاتحان، بلکه از دریچه‌ی چشم‌های زنی روایت می‌کند که فقط می‌خواهد خانواده‌اش را حفظ کند. این روایت زنانه، ساده و انسانی، همان چیزی است که سووشون را از بسیاری داستان‌های تاریخی دیگر جدا می‌کند.
زری، شخصیت اصلی رمان، زنی است که در دل بحران، آرام‌آرام تغییر می‌کند. از یک زن خانه‌دار که به دنبال آرامش خانواده‌اش است، به زنی تبدیل می‌شود که معنای واقعی مقاومت را می‌فهمد. کنار او، یوسف ایستاده، مردی آرمان‌گرا که صدای مردم گرسنه را به گوش اربابان خارجی می‌رساند.
سووشون فقط داستان یک خانواده نیست. این رمان، تصویری زنده از جامعه‌ای است که درگیر تناقض‌های تاریخی است؛ مردمی که میان ترس و آرمان، میان سازش و مقاومت، دست و پا می‌زنند. حالا پس از سال‌ها، «سووشون» به قاب تصویر آمده است. سریالی که بر اساس همین شاهکار سیمین دانشور ساخته شده و قرار است در فروردین ماه به‌صورت اختصاصی از پلتفرم نماوا پخش شود. سریالی که به کارگردانی نرگس آبیار و با حضور ستاره‌هایی چون بهنوش طباطبایی، میلاد کی‌مرام، مجید صالحی و آزاده صمدی ساخته شده است.
در دورانی که روایت‌های تاریخی گاه به اسطوره‌سازی و گاه به تحریف دچار می‌شوند، بازگشت به «سووشون» یادآوری تلخ و شیرینی است از روزگاری که هنوز رد پایش را در کوچه‌های شهر می‌بینیم. داستانی از زنی که تاریخ را با چشم‌های خودش دید، ترسید، لرزید، اما ایستاد. نرگس آبیار، کارگردانی که تجربه‌ی موفق روایت‌های زنانه در بستر تاریخ را دارد (شبی که ماه کامل شد، نفس،…) حالا سراغ سووشون آمده است. انتخابی که نشان می‌دهد نگاه زنانه‌ی این کارگردان، می‌تواند زری را از یک شخصیت کاغذی به یک قهرمان زنده تبدیل کند.
بهنوش طباطبایی نیز با توانایی خاص خود در ارائه‌ی بازی‌های ظریف و احساسی، می‌تواند این زریِ جدید را برای مخاطب به‌یادماندنی کند. در کنار او، میلاد کی‌مرام، یوسفی خواهد ساخت که به این روزگار تعلق دارد.
با عضویت در خبرنامه فیلمما، از آخرین خبرهای روز سینمای ایران و جهان مطلع شوید.
آخرین دیدگاه‌ها